Kirli
Kendi zihnimin içinde yaşadığım saatler, Son bir sigara, son bir sigara daha, Yeri sabit bir süs eşyası gibi evin, Öyle anlamsız... Yemek yiyebilmek yada su içebilmek için değil, Öyle olmasa gerek, Bu kendinden verişlerin, Yarısında bir sigara, Burundan sızan ince bir dumanla, Kapanan gözlerle, rengarenk, Bir hayalin ortasında yine, Öyle çaresiz... Başka hayatlardan örnekler, Daha iyi, daha kötü, tıpatıp aynısı belki, Hangisini seçersen işte, Daha iyi hissetmek için, Öyle avunma... Düştüğüm o toprak, ince bir sızıyla beraber, Takıldığım taşın hangisi olduğunu bilmemem, Ve sonra kendi kendime kalkmam, Öyle rutin... Çocukluktan gelen alışkanlıklar, Vazgeçilemeyen huylar, Yaşanılanı genele vurma, Ya da sahipleniş, Sonu gelmiş bir sigara, Dudağın hafif yanmasıyla, Öyle sönmeye mahkum... Bugünün değersizliği, Dünün -iyi ya da kötü anlamda- görkemi, Yarından beklenti olmayışı, Ağzına kadar dolu bir küllük, Öyle kirli...