Celtic Dolphin

Çakıl taşlarını saymaya başladım yeniden, Tam da duvarlar yıkılırken üstelik. Her şey üst üste geliyor yani Sigaranın izmaritini attığın toprakta, Gül bitiveriyor mesela, Bunun gibi şeyler işte. Yine de duvarların yıkılışını izlemeyi seçerdim Senin sigaranın izmariti mesela Yine de; O gülü aldığım için sevineceğim Sırf aklımı meşgul etsin diye Sırf bir şey yapıyor olmak için Sayacağım çakıl taşlarını Bir köpeği sırf sevilmenin nasıl bir his olduğunu hatırlaması için Seveceğim Yine de; Külleri değil de sevgisizlik kuruttu toprağı, niye? 

Bilinmeyenlerle başlayıp bitti dün. Bundan beş yıl öncesinde olduğu gibi. Daha öncesinde de. Oysa ne çok inanırdım kadere, ne çok dua! Kime küstüm bilmiyorum ama birileriyle konuşmuyorum. Gittikçe daha çok bilmiyorum. Iyiyi güzeli unuturcasina, işte o kadar çok. Eskiz bir mutluluk dilerdim. Öyle fazlasında da gözüm yok. Belli belirsiz gülümsemeler yüzümde. Yüzünü isterdim, belki o zaman gerçek bir sanatçı olabilirdim. Gerçek bir ressam belki.. ben böyleyim ama işte; yüzünü çizemeyeceksem kalemi elime yakıştıramam. Başka biriyle mutlu olman fikri de değildi beni inciten. O günün sonunda o gülü koparmıştın sonuçta. Belki acınası, belki acizim. Belki kaybolmuşumdur kendi ekinimde. Her neyse işte; Gün yeniden başladığında kendimi sıradan hissettim ki eskiden özel olduğumu düşünürdüm, niye?