MAVİ OJE, KEKLER VE PALYAÇO
Selam olsun bu üçlüye, Cem Adrian şarkısını andıran... Önce iki yumurta hayal kırıklığı ekledim o plastik kaba. Acısını alsın diye bir su bardağı umut. İyice kabarsın, sönüklüğü belli olmasın diye de kabartma tozu. Evet kekimiz hazırdı. Bilumum aşk yaraları gibi. Adını aşk koyduk kekimizin, eski bir diziden alıntı yapar gibi. Kekteki kabartma tozunun etkisinden midir bilinmez; kabardı kalbimizin, düşlerimizin hayaller tarafı. Biliyorduk kahveyi sevmezdi. Kahvesiz de ne yavan olurdu kekler. Yediğinde rehavet çökse yürümezdi bile yağmur yağıyorsa. Yağmuru da sevmezdi! Yine de sevmişti 'kek' onu. Onu ve huysuzluğunu en çok gülüşünü. Kalplerimiz kuş misali göç ediyordu dönem dönem. Soğuktan donmamak ya da güneşin kavurucu etkisinden kaçmak için. Bu kez kış diye göç etmişti ya da fark etmemişti bile mevsimin kış olduğunu. Kötü yanıysa hikayedeki gibi olmamıştı hiçbir şey. Çam ağaçları koruyamamıştı bu kırlangıçları. Bakmak dahi istememişti hatta. Ağ