Affetim

   Aynı dileği dilemekten kafa tasım çatladı...
   'Sevdiklerimle sonsuza dek yaşamak' da değildi üstelik.
   Sanırım kendimi sorgulayıp durmamalıyım.

    Bilen bilir, susup geçelim deyince;
    Konuşuldu,
    Koşuldu,
    Bilinmedi...
   
    Eş zamanlı huzuru ve tedirginliği,
    Alabildiğine yaşayıp,
    En güzel saatleri zehir edenlere,
    Dünyayı dar etmek vardı da...
    
    Hiç kimsenin beklemediği bir anda,
    Affettim herkesi.
    İntikamın iki yüzlü ateşine kanmadan,
    Hırsın sinsi müziğine dalmadan,
    Affettim herkesi.

    Sadece öğrendim ki:
    Aynı şeyi ummamayı,
    Aynı hayale aldanmamayı...
    Bir dileği iki kez dilememeyi.
 



Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bu mutlu sonlu bir hikaye

Kelebekler ve Uçurtma

Batak